MILAAN2021 DAG #4 Design Academy Eindhoven – Vijf hoopvolle én praktische oplossingen

De laatste lichting afgestudeerde ontwerpers werd dit jaar dubbel hard getroffen. Eerst konden ze nauwelijks een fatsoenlijke stage lopen door de anderhalve meter regels en thuiswerken. Vervolgens konden ze hun eindexamenwerk nergens laten zien. De Design Academy Eindhoven heeft ze daarom meegenomen naar Milaan Design Week.

Onder de noemer Missed your call – telefoontjes naar stageadressen, fabrikanten en galeries bleven immers onbeantwoord afgelopen jaar – staan de afstudeerwerken van de bachelors opgesteld; de master studenten mochten niet mee blijkbaar. Het passende decor is een kazernekeuken op een militair terrein. Alsof ook hier iedereen bij het uitbreken van de pandemie alles heeft achtergelaten en zich thuis heeft opgesloten.

Maar het moet gezegd worden. Covid is niet eens het grootste probleem van de studenten. Hun werken getuigen van een krachtige, kritische maar hoopvolle en oplossingsgerichte blik op de wereld. Deze 5 afstudeerwerken vielen op door praktische suggesties voor een beter milieu of sociaal klimaat, een verhalende diepgang en slimme productie of gewoon door aanstekelijke manische creativiteit.

Teun Zwets – Teunland

Voor Teun Zwets is het maken en creëren een levensbehoefte. Wat is te zien aan zijn meubels, die spontaan lijken gemaakt van materiaal dat toevallig beschikbaar was en alsof er geen tijd te verliezen is. De snelheid van het proces is cruciaal voor hem om gefocust te blijven. Zijn collectie heeft niet voor niets ‘Teunland’, een fascinerend totaalinterieur waar zijn bezige en creatieve maar ook springerige  brein regeert. Elk meubelstuk in dit persoonlijke appartement was in minder dan een dag klaar. In plaats van conceptueel design te omarmen, vieren deze interieurartikelen het praktische. Een grote verscheidenheid aan materialen wordt aan elkaar gelijmd, geschroefd of vastgebonden om objecten te bouwen die nodig zijn. De focus ligt op bruikbaarheid in plaats van verfijning, wat leidt tot een nieuwe esthetiek die onze wegwerpmaatschappij ter discussie stelt. Maar vooral: dit gebeurt als je een creatief brein maanden lang opsluit in zijn studio. Het moet eruit tenslotte.

Giuilia Pompilj – What does colour mean?

Het gebruik van wilde planten kan veel onthullen over ecosystemen en culturen. Giulia Pompilj begon haar etnobotanisch onderzoek in de Peruviaanse Andes, ging verder naar de Amazone en ging daarna naar Eindhoven. Ze vond drie heel verschillende relaties tussen mens en natuur, die ze laat zien in haar breiwerk, ingekleurd met lokale planten. Of het nu gaat om Eucalyptus uit de bergen, Maytenus laevis uit de jungle of Celidonia uit de stad: de kleur die ze produceren is de sleutel tot veel antropologische verhalen. Deze installatie verft en breit het garen in één keer: de wol krijgt een locatiespecifieke minerale behandeling voor fixatie, wordt gedrenkt in een botanische kleurstof en ter plekke verwerkt tot een handgemaakt product. Het eindproduct verbindt mensen uit verschillen met elkaar én met de natuur.

Emy Bensdorp – Packing up PFAS

PFAS is een giftige groep van ‘forever chemicaliën’ die sinds de jaren vijftig op grote schaal worden gebruikt. Door industriële activiteit en verkeerd afvalbeheer wordt PFAS nu over de hele wereld aangetroffen in bodem, water, dieren in het wild en mensen. PFAS bedreigt zowel de menselijke gezondheid als het milieu. Door bio-accumulatie en de weerstand van PFAS tegen natuurlijke afbraak is het een groeiend probleem voor ons én toekomstige generaties. Emy Bensdorp biedt een oplossing om PFAS op te ruimen. Door de vervuilde (klei)grond te verhitten tot 900C worden de chemicaliën vernietigd terwijl er een schoon keramisch materiaal ontstaat. Dit materiaal kan vele vormen aannemen zoals servies, (dak)pannen of bakstenen. Vooral bakstenen zijn interessant omdat ze in bulk worden geproduceerd en als lokaal bouwmateriaal kunnen worden gebruikt. Als proof of concept zijn drie vervuilde kleigronden met succes getransformeerd in schone bakstenen en het enige dat overblijft van het vuile verleden is de stempel met de locatie van herkomst en de hoeveelheid verwijderd PFAS. Op het project is patent aangevraagd.

Voor een live-presentatie van Emy Bensdorp zie Design Digger Live #6 – een BNO-special over het Dutch Designers Yearbook 2020

Lola Tuai – WC Who Cares

Open ruimte. Gedeelde bureaus. Gecodificeerd gedrag. Constante bewaking. En de enige ontsnapping is het toilet! Open kantoortuinen zijn bedoeld om de productiviteit te verbeteren. Maar in feite worden de meesten van ons disfunctioneel als we het gevoel hebben dat we de hele tijd in de gaten worden gehouden. Als commentaar op de verstikkende effecten van peersurveillance durft Lola Tual de laatste privékamer op kantoor om te toveren tot een publieke ruimte voor optredens. De typische toiletroutine heeft immers al ongeziene choreografische kwaliteiten. Zitten, afrollen, schoonmaken en spoelen. Deze worden uitvergroot tot extraverte en extravagante ervaringen. Sluit jezelf op en laat het toneeldier binnen als de livestream begint. Het toiletpapier wordt een stola, de borstel een pompon en het toilet een podium. Als al je collega’s kijken, kun je ze net zo goed een show geven.

Noa Jansma – Buy Clouds

Inheemse Amerikanen waren in de war toen ‘ontdekkingsreizigers’ voorstelden hun land te kopen. Hun vocabulaire had geen woorden voor het concept van eigendom over natuurlijke fenomenen. Hoe kan men het land bezitten, de rivieren bezitten? Hoe zit het met de wolken? Om te begrijpen hoe eigendom wordt gegenereerd, verkoopt Noa Jansma clouds. Geen opslaggruimte maar echte wolken. Ze ontwierp een manier om wolken in beeld en daarmee in waarde te vangen. Z ontwikkelde zelfs een virtuele speculatiemarkt, waarvoor ze ook de verschillende eigendomsstructuren onderzocht. De verwerving van de wolk wordt daarmee een financiële én poëtische investering. Met opkomende emissies zullen wolken binnen 150 jaar verdwijnen. Anticiperend op de dreigende schaarste, kunt u uw aankoop leasen aan toekomstige cloud-seeding-bedrijven. Buy Clouds van Noa Jansma onderzoekt hoe natuurlijke fenomenen worden omgezet in exploiteerbare hulpbronnen. Het project belicht dit vraagstuk bovendien in de context van het koloniale verleden, het klimatologische heden en de neokoloniale toekomst van ruimtevaart.