De Dutch Design Awards zijn de belangrijkste designprijzen van Nederland. Ook bij deze achttiende editie zijn er telkens drie nominaties in elk van de zeven categorieën: van product en communicatie tot beste opdrachtgever en jong talent. Maar alle ingezonden projecten zijn beoordeeld volgens dezelfde criteria: onderscheidend vermogen, zeggingskracht en productiewijze. Daarnaast wordt er per categorie natuurlijk op specifieke kwaliteiten gelet. De winnaars worden bekend gemaakt tijdens de Dutch Design Week; elke dag een andere categorie, beginnend met Young Designer op zaterdag 17 oktober. Precies een week later wordt afgesloten met Beste Opdrachtgever. DesignDigger blikt vooruit met een voorspelling van de winnaars in de drie meest aansprekende categorieën.
Product: Circulaire matras of keizerlijk ‘niets’?
De meest aansprekende categorie is natuurlijk Product, niet alleen omdat dit de meest klassieke benadering van het vakgebied is maar ook omdat dit uiteindelijk het ingebed is ons dagelijks leven. Ook opvallend dit jaar is dat de drie genomineerden en wel heel breed spectrum beslaan. The Object Is Absent was een ontregelende manifestatie tijdens DDW 2019. Bezoekers van kunstcentrum MU werden uitgenodigd om een designobject te verbeelden door te poseren, acteren, zingen of dansen. Dit manifest tegen spullen “schuurt als een soort nieuwe kleren van de keizer tegen het hele vakgebied en dat maakt het interessant”, aldus de jury.
Kan zijn, maar beter is een prijs voor Beste product dan ok daadwerkelijk aan een product te geven – als is het maar om nieuwe producten die wél nodig zijn te vieren. De nieuwe matras Evolve die beddenfabrikant Koninklijke Auping lanceert is feitelijk allesbehalve nieuw. Het is juist een ouderwetse matras maar dan wel volledig circulair. Het belonen van bedrijfsvoering die feitelijk de standaard zou moeten, kan toch niet het uitgangspunt zijn van de Dutch Design Awards.
En de winnaar wordt…
De gedoodverfde winnaar in de rubriek Product is daarmee The Interceptor, een vernuftig apparaat om zelfstandig afval uit rivieren te verzamelen en werkt voor 100% op zonne-energie. Het is feitelijk het kleine broertje van The Ocean Cleanup van Bojan Slat. The Interceptor gegevens kan verzamelen en lokale operators automatisch geïnformeerd worden wanneer de afstortcontainers vol zijn. Deze organisatie gaf ontwerpbureau Fabrique om dit innovatieve apparaat te ontwikkelen.
Communicatie: boekenfeestje of gratis scherm-beeld?
Ook een klassieke categorie is Communication. Of in de woorden van de DDA-organisatie: “Toepassingen van media, die op originele wijze en met intelligente esthetiek communicatie verbetert en/of verandert.” Zowel genomineerde ENTER ENTER als de nominatie voor het Design in Motion Festival (DEMO) plaatsen bestaande werken uit een afgebakende discipline in een andere, verassende context.
ENTER ENTER is geen boekwinkel en ook geen galerie maar ‘een projectruimte gewijd aan de kunst van het boek’. Centraal staan projecten en samenwerkingen die gedrukte boek onderzoeken, vieren maar ook ter discussie stellen. DEMO bestond uit het vertonen van het beste internationale motion design op alle 80 digitale schermen van Amsterdam Centraal Station aan het reizende publiek voor precies 24 uur. Beide nominaties zijn feitelijk een platform voor bestaand ontwerp.
DEMO 
ENTER ENTER
En de winnaar wordt…
Wél een concreet ontwerp is de campagne voor de aankondiging van de afstudeertentoonstelling Radical Cut Up van de gelijknamige masteropleiding van het Sandberg Instituut in Amsterdam. Deze twee jaar durende opleiding zoomde van 2017-2019 in digitalisering en auteurschap, copyright, de impact van sociale media, privacy en al die andere actuele ontwerpdilemma’s. De jonge ontwerper Bart de Baets heeft dit verbeeld met een complexe collage van clichés, opzichtige referenties, typografische uitprobeersels en luchtig gemaakte statements. Naast affiches bestaat de campagne uit online- uitingen, T-shirts, expo-routing en een hand-out. Of in de worden van jury: “Het werk is radicaal en associatief, maar altijd herkenbaar en eigen. De campagne is doordacht en vertelt precies waar het over gaat.” Dat zou beloond moeten worden als de beste van de drie nominaties in de categorie Communication!
Service & Systems: Schulden-app of schreeuw-installatie?
Tot slot in dit drieluik: Service & Systems, een ietwat ongrijpbare categorie. Wat ook uit de cryptische omschrijving van de organisatie zelf: “(Digitale) uitingen waarbij interactie centraal staat, met als doel een boodschap overbrengen, zorgen voor gebruiksvriendelijkheid of mensen aanzetten tot actie.” Tja, daar worden we ook niet wijzer van. Interactief design dat aanzet tot actie, zoiets? Dat is in elk geval van toepassing op Monnie, een app die jongeren met schulden helpt bij het makkelijker betalen van hun rekeningen en het wegwerken van achterstanden. Bovendien maakt Monnie de schuldeisers medeverantwoordelijk voor het voorkomen van problematische schulden. Een app die jongeren met organisatie problemen moet helpen, het ligt niet voor de hand.
Repeat After Me is een interactieve installatie die stemmen registreert en verzamelt van bezoekers aan het Haus der Kulturen der Welt (HKW) in Berlijn, een ontwerp van Moniker, de Amsterdamse die al vaker is genomineerd vóór en onderscheiden mét een Dutch Design Award. De tentoonstellingsbezoekers worden uitgedaagd om te schreeuwen, kreunen, fluisteren, janken en hoesten; zo ongeveer allesbehalve praten. Door de opgenomen stemmen te stapelen, worden de bezoekers onderdeel van één krachtige stem die ruzie maakt met een algoritme zonder fysiek bij elkaar te zijn. Je moet er dus bij geweest zijn om te hebben meegemaakt. Wat niet echt inclusief is.
En de winnaar wordt …
De impact van één sigarettenpeuk op de grond, het grondwater, rivieren en oceanen is enorm én vaak onbekend. Wie weet er nou dat een peukje vijftig liter vervuilt. Met een ingenieuze installatie Pollutive Ends die dagelijks vijftig liter water rondpompt in een buizenstelsel wordt deze milieu-impact op indringende manier verbeeld door ontwerper en kunstenaar Thijs Biersteker. Hoe meer mensen kijken, hoe sneller de installatie pompt. Of in de woorden van de jury: “Thijs Biersteker neemt een abstract, moeilijk te visualiseren onderwerp en maakt er een bijna levend uitziend organisme van. Een heel frisse en effectieve aanpak van een gekend, misschien zelfs uitgekauwd probleem, dat bovendien direct aanzet tot actie.” Kortom, een winnaar.
https://www.youtube.com/watch?v=T5Hnm8cS-NM
Best of the rest…
Ook interessant is natuurlijk de winnaar in Young Designer. Maar deze categorie overspant zo ongeveer alle disciplines: zo zijn dit jaar genomineerd food designer Katinka Versendaal, modeontwerper Iris Van Wees en productontwerper Simon Dogger. Drie ongelooflijke talenten, elk met een eigen signatuur. Dat maakt het selecteren van een winnaar toch een beetje de spreekwoordelijke appels en peren vergelijken. Maak daarom je eigen keuze van de beste jonge ontwerper aan de hand van deze eerdere post op DesignDigger over de drie genomineerden. Maar wij denken: Simon Dogger.
De overige genomineerden zijn:
Habitat
Forum Groningen – Nl Architects & Demunnik-Dejong-Steinhauser Architectencollectief E.A.
Paper Gardens – Studio Ossidiana
De Molenwiek – Korthtielens
Fashion
Collection 005 Complete Metamorphosis Pt.2 – Ninamounah
Litter – Schueller De WaalSdw Studio
A Research Into The Values And Meanings Of Fur – Passama/Langendijk
Design Research
Insectology: Food For Buzz – Matilde Boelhouwer
Redesigning Psychiatry – Reframing Studio
Retreat – Xandra Van Der Eijk
Best Commissioning
Forum Groningen – Gemeente Groningen & NL Architects
Triodos Bank / De Reehorst – Triodos Bank, Arcadis, Rau Architecten & Ex Interiors
Water As Leverage – Rijksoverheid
Vreemd wel dat ‘n ‘geleend’ concept – zelfs Wired vind de gelijkenis met ‘Mr. Trash Wheel’ frappant – de meeste kans zou maken…