Het duurde bijna vijftien jaar maar eindelijk lanceert Vitra de opvolger de succesvolle Polderbank van Hella Jongerius: de Vlindersofa. Uitgangspunt was een bank die lekker zit én ligt. Dus is over een recht-toe-recht-aan frame een zware wollen matras gedrapeerd gevuld met pads en veren. Op de armleuningen hangt een plat kussen. Door deze dikke, uitkragende lappen kleurrijk textiel lijkt de bank inderdaad op een vlinder.
Meer dan vier jaar mocht Jongerius in haar Berlijnse studio aan het ontwerp van Vitra. Waarbij de meeste aandacht uitging naar het vinden van de juiste stoffen en kleuren. “De vorm komt min of meer altijd op dezelfde langwerpige vorm uit met rug- en armleuningen”, aldus Jongerius. Maar het materiaal, in dit geval wol, ervaar je een bank voelen. “Hard of zacht, grof of juist glad.” Met de juiste kleurcombinatie deze fysieke ervaring bevestigd of zelfs versterkt. “Bovendien geeft kleur expressie aan de vorm.”
De Vlindersofa is uitgevoerd met een tiental verschillende weefpatronen, variërend van ragfijn en zacht tot grof met een ruw reliëf. De ank is leverbaar in vier ‘kleurwerelden’ van rood en groen in diverse tinten. Door een uitgebalanceerd geometrisch patroon komen de kleurnuances optimaal tot hun recht. Door de lappendeken aan kleuren en informele uitstraling draagt de sofa – net als zijn voorganger de Polderbank – onmiskenbaar de hand van Jongerius.
De afgelopen tien jaar ontwikkelde Jongerius ook al één samenhangend kleurpalet voor de versnipperde collectie van deze bijna zeventig jaar oude Duitse meubelfabrikant Vitra. Een intensieve onderzoek waarmee ze zich op de kaart zette als een kritisch maar gerespecteerd kleurgoeroe. Haar missie: de introductie van ‘instabiele kleuren’. Rood wordt gemengd met een vleugje groen; zwart bestaat uit uitsluitend natuurlijke pigmenten.
Eenzelfde zoektocht ontspon zich naar de juiste stoffen voor de Vlindersofa. “In Europa is de weefindustrie de afgelopen twintig jaar in verval geraakt door de opkomst van fast fashion. Daarom zien zoveel banken en gordijnen er hetzelfde uit.” De bekleding van de Vlindersofa werd gedaan door een meer dan honderd jaar oude, kleine weverij in Italië. “Geweven stoffen hebben een complexe structuur die uitnodigt om te worden aangeraakt. Je voelt wat je ziet.”
Jongerius noemt de Vlindersofa “een bibliotheek van ingenieuze weeftechnieken”. Want, zo zegt ze, het is uiteindelijk niet haar doel om telkens maar weer een product te ontwerpen. “Ik wil de industrie aansporen om betere producten te vervaardigen.”
